1. قلب شما ممکن است به طور متفاوت کار کند:

دوندگان ممکن است به سندرم قلب ورزشکاران مبتلا شوند. در چنین شرایطی سال‌ها تمرین استقامتی باعث بزرگ تر شدن قلب می‌گردد و همین امر به ضربان قلب کندتر می انجامد. معمولا با هر بار ضربان قلب مقدار خون بیشتری پمپاژ می‌گردد. اما به خاطر داشته باشید که قلب بزرگ شده و ضربان قلب کند ممکن است با سایر شرایط پزشکی اشتباه گرفته شود.

سندرم قلب ورزشکاران می‌تواند نشانه‌های اولیه بیماری‌های دیگری همچون کاردیومیوپاتی را تقلید کند. به خاطر چنین همپوشانی، تشخیص قلب سالم ورزشکاری از سایر موارد ممکن است چالش برانگیز باشد به خصوص اگر پزشک اطلاعی از سابقه دویدن شما نداشته باشد.

اما نشانه‌هایی همچون درد قفسه سینه  مشکل در تنفس یا ضربان قلب سریع در افرادی که تمرینات شدید ورزشی انجام می‌دهند بسیار مهم تر خواهد بود. از سوی دیگر، تنها نشانه ای که دونده می‌تواند مشاهده کند و متوجه آن شود کاهش عملکردش است.

برخی از افراد ممکن است بیماری عروق کرونری را داشته باشند اما اصلا ناراحتی در قفسه سینه یا تنگی نفس را تجربه ننمایند. اگر پزشک بداند شما سابقه دویدن دارید می تواند از تست‌های خاصی برای تشخیص شرایط استفاده کند.

2. برخی از درمان‌های موجود ممکن است عملکرد شما را کمتر نماید:

دونده‌هایی که برای پرفشاری خونشان تحت درمان قرار می‌گیرند باید در مورد اهداف دویدن خود اطلاعاتی به پزشکشان بدهند. این موضوع بدین خاطر است که برخی از داروهای خاص ممکن است سرعت دویدن را کاهش دهند.

به عنوان مثال داروهای مسدود کننده بتا ممکن است برون ده قلبی را مختل سازند. اگرچه استفاده از داروهای مسدود کننده بتا یک موضوع ضروری است اما مصرف آن در دوندگان به خصوص در دوزهای بالا به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. افرادی که در آب و هوای گرم زندگی و ورزش می‌کنند، با مصرف داروهای ادرار آور در معرض از دست دادن آب بیشتری قرار خواهند گرفت.

جایگزین‌های درمانی مناسب بر اساس نظر پزشک تجویز می‌شود و در برگیرنده مهارکننده های ACE یا مسدودکننده های گیرنده آنژیوتانسین و مسدود کننده های کانال کلسیم است.

3. سایر درمان‌ها ممکن است به اسیب منجر شوند:

ماه گذشته سازمان غذا و دارو هشداری را در مورد مصرف فلوروکینولون منتشر کرد که نشان می‌داد مصرف چنین داروهایی می‌تواند خطر پارگی تاندون‌های اشیل و اسیب به تاندون ها را بیشتر کند.

داروهایی که اغلب برای کلیه، مجاری تنفسی، مجاری ادرار و عفونت‌های سینوسی تجویز می‌شوند می‌توانند تاندون‌ها را تا جایی تضعیف نمایند که دویدن باعث پارگی آن‌ها گردد و برای بهبود به استراحت طولانی مدت نیاز باشد.

دوندگانی که به آنتی بیوتیک نیاز دارند باید از پزشک خود مشورت بگیرند و در صورت نیاز از سایر گزینه‌های درمانی استفاده کنند. در مواردی که هیچ جایگزینی وجود ندارد، بهتر است در مورد کاهش فعالیت خود به هنگام مصرف داروها و چند ماه پس از آن از پزشک سوال گردد.

4. افزایش چند کیلویی در وزن می‌تواند یک نشانه هشدار دهنده باشد:

از آنجایی که بیشتر دونده‌ها لاغرتر از بقیه افراد هستند پزشکان اضافه وزن اندک در این افراد را به دقت بررسی می‌کنند. اگر علی رغم ثابت ماندن سطح فعالیت‌های ورزشی خود باز هم اضافه وزن دارید، بهتر است پزشک را در مورد این موضوع آگاه سازید.

افزایش وزرن بدون دلیل ممکن است نشانه هشداردهنده شرایطی همچوناینه خواب یا کم کاری تیروئید باشد. علاوه بر این، از انجایی که افزایش وزن باعث ایجاد فشار بیشتر در بدن می‌شود می تواند بدن شما را در معرض آسیب‌های بیشتر قرار دهد.

5. ممکن است پوست شما به توجه خاصی نیاز داشته باشد:

پزشکان ممکن است برای دوندگان توصیه‌های خاصی در مورد پوستشان داشته باشند. فعال بودن به معنای حضور بیشتر در فضای باز است.

همین امر می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. همه ورزشکاران باید از ضد آفتاب‌های مناسب استفاده کنند. دوندگانی که دیابت دارند نیز باید توجه خاص و ویژه ای به پوست پاهای خود داشته باشند. در برخی از افراد دیابتی نوروپاتی‌هایی توسعه پیدا می‌کند و همین امر موجب می‌شود فرد تاول یا موارد ریز موجود در کفش را احساس نکند.

اگر دیابتی هستید، بهتر است پاهای خود را بلافاصله بعد از بازگشت از ورزش بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که هیچ برش، تاول یا موارد این چنینی در پاهای شما وجود ندارد. درافراد دیابتی این موارد می‌تواند به سرعت دردسر ساز گردد.